Η ΕΣΣΚΕ και τα προβλήματα των σκακιστικών ενώσεων

Σε μια χώρα όπου ζούμε καθημερινά την κατάρρευση των κοινωνικών δομών και κάθε βεβαιότητας για το αύριο, αυτό εδώ το άρθρο θα έπρεπε να είναι περιττή, άχρηστη πολυτέλεια. Όταν το σκάκι (μαζί με όλον τον αθλητισμό) βρίσκεται αντιμέτωπο με τεράστιες περικοπές επιχορηγήσεων θα έπρεπε να μπορεί να λειτουργήσει σαν μια οικογένεια, ξεπερνώντας λογικές και διαμάχες άλλων εποχών.

Οι σκακιστικές ενώσεις είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και τη διατήρηση του σκακιού στη βάση, πολύ περισσότερο που το κέντρο θα προσπαθεί να διατηρήσει τις πανελλήνιες αγωνιστικές και οργανωτικές δομές και τις υποχρεώσεις της εθνικής αντιπροσώπευσης.

Υπάρχουν –πάντα υπήρχαν– μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα με τη λειτουργία των Ενώσεων. Από θεσμικά θέματα, όπως το διαφορετικό εκλεκτορικό σώμα, τα σωματεία στα σύνορα των ενώσεων, οι περιπτώσεις κακοδιαχείρισης, η συγκρουσιακή πολιτική με το κέντρο για την ικανοποίηση φιλοδοξιών ή τη συγκάλυψη τοπικών αδυναμιών και πολλά άλλα.

Αυτό που συμβαίνει, όμως, με την ΕΣΣΚΕ πλησιάζει τα όρια του γκροτέσκου. Πριν μερικά χρόνια, αντιδρώντας σε αρνητικά φαινόμενα στην περιοχή τους, μια δραστήρια ομάδα σωματείων και ανθρώπων συνέστησαν μια ένωση σωματείων και άρχισαν να εργάζονται για το σκάκι στα πλαίσιά της. Το ικανό δυναμικό και το κέφι της νέας προσπάθειας απέδωσαν, καθώς ζωντάνεψαν πολλές περιοχές που δεν είχαν καν ή είχαν υποτυπώδη σκακιστική δραστηριότητα.

Η ΕΣΟ, όμως, δεν αναγνώρισε τη συγκεκριμένη ένωση κρίνοντας ότι αν και νόμιμη, δεν ήταν γεωγραφικά αντιπροσωπευτική στη λογική του αθλητικού νόμου. Στο καταστατικό της, η ΕΣΣΚΕ είχε συμπεριλάβει τους νομούς της Θεσσαλίας, τον σημαντικότερο νομό της Στερεάς, τη Φθιώτιδα, όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα Λαμία (που αναδείχτηκε σε σκακιστικό κέντρο της ΕΣΣΚΕ) και ένα κομμάτι, το βόρειο, της Εύβοιας. Τα προβλήματα είναι προφανή για όποιον θέλει να δει τα πράγματα ψύχραιμα και κοιτάζοντας απέξω: Πού θα έπρεπε να ενταχθούν τα σωματεία της υπόλοιπης Εύβοιας και της υπόλοιπης Στερεάς αν όχι στην ένωση όπου βρίσκεται η πρωτεύουσά τους;

Αν η ΕΣΟ αποδεχόταν μια ένωση με αυτόν τον σχεδιασμό, θα άνοιγε τον δρόμο για ενώσεις κατά παραγγελία: δυο νησιά από δω, μια επαρχία από εκεί, τρεις πόλεις παραπέρα. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.

Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια τεταμένη κατάσταση με δικαστικές διαμάχες, η περιοχή να μην μπορεί να ενταχθεί στους εθνικούς σχεδιασμούς κλπ. Γι’ αυτό, από τις πρώτες του συνεδριάσεις, το νέο ΔΣ της ΕΣΟ εξουσιοδότησε τον αντιπρόεδρο Βασίλη Θεοδωρίδη να αναλάβει επαφές και συζητήσεις με σκοπό να λυθούν τα προβλήματα και να επιστρέψει η ηρεμία στην περιοχή. Η πολύ απλή πρόταση του ΔΣ της ΕΣΟ έχει περιγραφεί δημόσια σε γενικές γραμμές και είναι η εξής: Μία ενιαία ένωση για την αποκεντρωμένη περιφέρεια της Κεντρικής Ελλάδας (που περιλαμβάνει τις αυτοδιοικητικές περιφέρειες της Στερεάς και της Θεσσαλίας) με δύο παράλληλες εσωτερικές δομές και τη διακριτική ευχέρεια των σωματείων να επιλέξουν σε ποια από τις δύο εσωτερικές δομές θα ενταχθούν. Προφανώς χρειάζονται εσωτερικές ρυθμίσεις και κανονισμοί, καθώς η περιοχή είναι γεωγραφικά μεγάλη και η ΕΣΟ είναι διατεθειμένη να συζητήσει με όλους τους παράγοντες της περιοχής για να βρεθούν οι βέλτιστες λύσεις. Είναι απαραίτητο, άλλωστε: ας σκεφτούμε απλώς ότι ένας αγώνας Κάρυστος-Τρίκαλα απαιτεί διήμερη ταλαιπωρία και μπόλικα έξοδα.

Δυστυχώς, οι προτάσεις της ΕΣΟ μοιάζει να μην φτάνουν στα σωματεία της ΕΣΣΚΕ –ίσως κάποιοι βολεύονται να φωνάζουν «Έρχεται ο μπαμπούλας!» Με αυτόν τον τρόπο, όμως, απογοητεύουν και όσους θέλουν πραγματικά να δοθεί λύση στο υπαρκτό πρόβλημα. Το αποτέλεσμα: η κρίση διαιωνίζεται. Κακή κίνηση κάποιων, αν δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, καλή αν θέλουν να καλλιεργούν τη λογική του «κάλλιο πρώτος στο χωριό».

Το πρόσφατο παράδειγμα με τα σχολικά δείχνει σε ποιο σημείο μπορεί να φτάσει κανείς υποστηρίζοντας θέσεις που ίσχυαν σε ένα περιβάλλον που έχει αλλάξει δραστικά στο μεταξύ. Το ΔΣ της ΕΣΟ, αντιμέτωπο με την προοπτική να μην υπάρξει αναγνωρισμένος διοργανωτής σχολικών στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας, αποφάσισε να αναθέσει τις διοργανώσεις στους τοπικούς συλλόγους. Με αυτόν τον τρόπο ανατέθηκαν οι σχολικοί αγώνες στη Βοιωτία, στην Εύβοια, στην Καρδίτσα και στη Φωκίδα.

Η ΕΣΣΚΕ, δείχνοντας μια ακατανόητη αδιαλλαξία, έστειλε προκήρυξη ως ΕΣΣΚΕ γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή, καθώς η ΕΣΣΚΕ εξακολουθεί να μην είναι αναγνωρισμένο σωματείο από την ΕΣΟ. Στο ΔΣ της ΕΣΟ πρότεινα να γίνει αποδεκτή η ίδια προκήρυξη, κατά λέξη, εφόσον οι αναφορές στην ΕΣΣΚΕ αντικατασταθούν από αναφορά στα σωματεία, που είναι μέλη της ΕΣΟ. Η πρόταση απορρίφτηκε από την ΕΣΣΚΕ και ήδη εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο τα πρώτα σχόλια για τα παιδιά που αποκλείει από τα σχολικά η κακή ΕΣΟ.

Νομίζω ότι κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ότι στη διάρκεια ενός διαλόγου για το πώς θα λυθεί το πρόβλημα ΕΣΣΚΕ, η ΕΣΟ δεν μπορεί να αναθέτει διοργανώσεις σε ένα σωματείο που δεν το αναγνωρίζει ακόμη. Ας υπάρξει, λοιπόν, πλήρης ενημέρωση και σταράτα λόγια, χωρίς παιχνιδάκια και μικροπονηριές.

Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο ΔΣ της ΕΣΟ που θέλουν να λυθεί αυτό το θέμα. Η λύση δεν μπορεί να επιβληθεί όμως ούτε με το ζόρι, ούτε σε βάρος της λογικής. Η ΕΣΟ έδειξε έμπρακτα τη διάθεσή της να κάνει ένα βήμα καταλλαγής με την προθυμία της να αναθέσει στα σωματεία τη διοργάνωση –αναγνωρίζοντάς τους, κατά τη γνώμη μου, και την ικανότητα να κάνουν καλή διοργάνωση.

Αυτό που πρέπει να δείξουν έμπρακτα οι ικανοί άνθρωποι που έστησαν και λειτούργησαν την ΕΣΣKE ως τώρα είναι αν μπορούν να διαχειριστούν πολιτικά το έργο τους στις σημερινές, διαφορετικές συνθήκες και να το οδηγήσουν στη λογική του εξέλιξη και ένταξη στο συνολικό ελληνικό σκάκι.