Τα θετικά από μια Γενική Συνέλευση

Στο Διαδίκτυο άρχισε ήδη η συζήτηση για την πρόταση που κατέθεσε η «Σκακιστική Άνοιξη» στη χτεσινή ΓΣ της ΕΣΣΝΑ. Είναι μια πρόταση την οποία στήριξα καταρχήν επειδή έχει θετικά σημεία και ενδιαφέρουσες ιδέες. Είναι μια πρόταση όμως που έχει ακόμη πολλά κενά και δεν είναι επίσης μια πρόταση που θα λύσει όλα τα αγωνιστικά θέματα στην Αττική. Άλλωστε, δεν ήταν αυτός ο σκοπός των εισηγητών της.

Από την άλλη, είναι μια πρόταση που θα ξαναφέρει πολλά επίμαχα θέματα για συζήτηση —ελπίζω με στοιχεία και δεδομένα και όχι με αφορισμούς. Προς το παρόν θέλω να σταθώ σε δύο πολύ θετικά, κατά τη γνώμη μου, σημεία από τη Γενική Συνέλευση.

Το πρώτο ήταν η στάση του Προεδρείου. Μολονότι και ο Πρόεδρος και ο Γραμματέας υποστηρίζουν μειοψηφικές απόψεις στα θέματα της Αττικής, έκαναν πολύ καλή δουλειά, ακόμη και όταν τα πράγματα πήγαν μια-δυό φορές να ξεφύγουν.

Το δεύτερο ήταν η διαδικασία που οδήγησε τελικά στην πρόταση που υπερψηφίστηκε από όλους σχεδόν τους παρόντες για τον αγωνιστικό προγραμματισμό. Σε μια επίδειξη έμπρακτου ρεαλισμού και πνεύματος συνεργασίας, οι υποστηρικτές των τεσσάρων ουσιαστικά τάσεων που παρουσιάστηκαν κατέληξαν σε ένα συμβιβασμό που διατηρεί τα θετικά στοιχείων των επιμέρους προτάσεων και ανοίγει δρόμους, που εξαρτάται από τα σωματεία της Αττικής αν και πώς θα αποφασίσουν να τους διαβούν.

Το ότι το τρέχον αγωνιστικό πρόγραμμα διατηρείται στο χρονοδιάγραμμά του και στα βασικά στοιχεία του, ήταν ένα θετικό νεύμα προς το ΔΣ της ΕΣΣΝΑ. Θετικό νεύμα προς μια πετυχημένη ιδέα του ΔΣ ήταν και η πρόταση της διευρυμένης Τεχνικής Επιτροπής κατά τη λογική της διευρυμένης Σχολικής Επιτροπής και της διευρυμένης Επιτροπής Ανάπτυξης.

Θετική προς την πρόταση της «’Ανοιξης» ήταν η πλειοψηφία της Γ.Σ. μολονότι πολλοί ομιλητές παρατήρησαν αδύνατα σημεία της πρότασης. Για παράδειγμα, το (όχι κυρίως αγωνιστικό) θέμα της κατανομής σε νομαρχιακές περιοχές δημιούργησε προβληματισμό, με δεδομένη τη σκακιστική αδυναμία των τριών νομαρχιών σε σχέση με της Αθήνας, αλλά και τη σκακιστική «ανέχεια»των δύο μεγαλύτερων  Δήμων του λεκανοπεδίου, Αθήνας και Πειραιά. Άλλοι επσήμαναν ότι το θετικό βήμα της περιφερειακής αποκέντρωσης των ατομικών νεανικών μπορεί να οδηγήσει σε παραπέρα επιβάρυνση του προγράμματος, με αγώνες και το Πάσχα. Είναι πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να εξεταστούν. Όμως θετικό νεύμα ήταν η απόφαση της ΓΣ να δοκιμαστούν οι προτάσεις της «Άνοιξης»  για το Κύπελλο Μπίκου και τα πρωταθλήματα Κ12 και Κ16.

Θετικό είναι τελικά το νεύμα της ΓΣ και προς την πρόταση της ΝΣΚ να εγκριθεί το νέο αγωνιστικό πρόγραμμα σε ΓΣ αρχές Οκτωβρίου. Είναι απαραίτητο όμως τα σωματεία να συμμετέχουν και πριν από τις Γενικές Συνελεύσεις, επειδή —όσο και αν ισχύει ότι η ΓΣ είναι το ανώτατο όργανο— η πράξη έχει δείξει ότι αποφάσεις που υιοθετούνται «εν θερμώ» από το σώμα και χωρίς μπόλικο διάλογο από πριν συχνά δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που προσπάθησαν να λύσουν.

Τελειώνοντας, να εξηγήσω πώς καταλαβαίνω τη «διευρυμένη Τεχνική επιτροπή»που εισηγήθηκα και η οποία «χρεώθηκε»από τη ΓΣ να ετοιμάσει το αγωνιστικό πρόγραμμα για το Σεπτέμβρη. Η λογική είναι να υπάρξουν πέντε «τεχνικές υποεπιτροπές» στις πέντε περιφέρειες που υπάρχουν σήμερα. Στις υποεπιτροπές αυτές νομίζω ότι θα πρέπει να αντιπροσωπεύονται —κατά το δυνατό— οι 3-4 σημαντικότερες σκακιστικές πολιτικές απόψεις της Αττικής, αλλά και εκπρόσωποι από ένα τουλάχιστον σωματείο Α’ Εθνικής και ένα σωματείο Α/Β Τοπικής ή νεοεγγεγραμμένο. Σκόπιμο είναι να είναι μέλος επίσης και να προεδρεύει μέλος της Τεχνικής επιτροπής της ΕΣΣΝΑ και να παρευρίσκονται εκπρόσωποι των άλλων περιφερειακών υποεπιτροπών (της σχολικής και της ανάπτυξης). Οι εργασίες πρέπει να γίνονται δημόσια, να δημοσιεύονται αναφορές με την πρόοδο των συζητήσεων, και να υποστηριχτεί διάλογος με σύγχρονα μέσα, π.χ. από το Διαδίκτυο.

Ο σκοπός των τεχνικών υποεπιτροπών θα είναι διπλός: Αφενός να λειτουργεί σαν δίαυλος επικοινωνίας επί τεχνικών θεμάτων με το ΔΣ της ΕΣΣΝΑ, μεταφέροντας προς τα πάνω τις ειδικές θέσεις και ιδιαίτερες απόψεις των σωματείων της περιφέρειας και μεταφέροντας προς τα σωματεία τις τεχνικές απαντήσεις και νέες προτάσεις του ΔΣ της ΕΣΣΝΑ. Παράλληλα όμως, και καθώς θα προχωράει η περιφερειακή αποκέντρωση των αγώνων, η τεχνική υποεπιτροπή θα πρέπει να αναλαμβ’άνει και οργανωτικό ρόλο για τα πρωταθλήματα στην περιφέρειά της.

Το καταστατικό της ΕΣΣΝΑ

Δυστυχώς, η έντονη και πολύωρη χτεσινή συζήτηση δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση της ημερίδας για το Καταστατικό της ΕΣΣΝΑ. Η ημερίδα αυτή (που θα οριστεί σε νέα ημερομηνία) θα είναι πολύ χρήσιμη επειδή, πέρα από «επιτροπές σοφών», τα σωματεία μπορούν και πρέπει να συνεισφέρουν με προβληματισμό και χρήσιμες ιδέες από άλλη οπτική. Αναφέρω δύο θέματα που μου έθιξαν παρευρισκόμενοι στη Γενική Συνέλευση:

Το πρώτο μήπως η προτεινόμενη αυτόματη διαγραφή μελών του ΔΣ που θα έχουν έξι συνολικά απουσίες από τακτικές συνεδριάσεις του ΔΣ στην τετραετή θητεία είναι υπερβολικά αυστηρή. Αν το ΔΣ συνεδριάζει περίπου οκτώ φορές σε τακτική συνεδρίαση το χρόνο, οι έξι απουσίες αντιστοιχούν μόλις στο 20%. Ίσως ο αριθμός των απουσιών πρέπει να είναι μεγαλύτερος.

Το δεύτερο θέμα (που έχει σχέση και με το πρώτο) είναι ο συνολικός αριθμός των υποψηφίων σε κάθε ψηφοδέλτιο. Με δεδομένο ότι θα πρέπει να εκλέγονται και (μπόλικοι…) αναπληρωματικοί, ποιος πρέπει να είναι αυτός ο αριθμός; Ούτε αυτό προβλέπεται σήμερα στο καταστατικό και πρέπει ίσως να προστεθεί κάποια σχετική πρόβλεψη.

ΕΣΣΝΑ: Το αγωνιστικό πρόγραμμα 2009 (ενημέρωση 29/12)

Σημαντικές αλλαγές περιλαμβάνει το αγωνιστικό πρόγραμμα της ΕΣΣΝΑ για το 2009, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της (πατήστε εδώ). Τα διασυλλογικά πρωταθλήματα (προκηρύξεις εδώ) αρχίζουν από τα μέσα Γενάρη, ακολουθεί το μικτό νεανικό (ταυτόχρονα με το Κύπελλο), στο κύπελλο Αττικής φιλίας υπάρχουν νέες, περιοριστικές προδιαγραφές για τις συμμετοχές των ομάδων Α’ Εθνικής, τα σχολικά πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τις 15 Μαρτίου, και το διάστημα από το Σεπτέμβριο και μετά είναι αφιερωμένες σε διοργανώσεις αποκλειστικά και μόνο της ΕΣΣΝΑ.

Ενημέρωση 29/12: Και τα τρία πρώτα σχόλια (διαβάστε τα οπωσδήποτε!) στο αρχικό δημοσίευμα έθεσαν μια σειρά νέων θεμάτων.

Η παρατήρηση του Θωμά Μίχου για τη χρήση των διεθνών έλο για τα πρωταθλήματα της Αττικής δείχνει ότι προχωράει η υποκατάσταση των ελληνικών βαθμών αξιολόγησης από τους διεθνείς. Εξακολουθώ να μη γνωρίζω αν πρόκειται για σιωπηρή απόφαση της ΕΣΟ, αλλά  θεωρώ το αποτέλεσμα τουλάχιστον τεράστιο σφάλμα, αφού αφοπλίζει το ελληνικό σκάκι από το σημαντικότερο εργαλείο για τη συστηματική μελέτη όλων των οργανωτικών φαινομένων του (δείτε π.χ. τα σχετικά άρθρα Επέκταση και αξιοπιστία των εθνικών έλο και Γιατί δεν πρέπει να υπάρχει σταθερό «αρχικό» έλο). Περιμένω πάντως με κάποια ομολογημένη «μοχθηρία» τις διασκεδαστικές περιγραφές από τις διαμάχες που θα εξελίσσονται στα σωματεία καθώς άλλος δεν θα έχει τα έλο της FIDE, άλλος θα έχει μαζί του την πιο πρόσφατη διόρθωση, τρίτος θα επιμένει ότι ο Τάδε Παπαδόπουλος με το χαμηλό έλο (και αγνώστων λοιπών στοιχείων για τη FIDE) είναι ο δικός του, ο τέταρτος θα επιμένει ότι έχει κάνει ένσταση χωρίς να πάρει απάντηση και πάει λέγοντας. Όσο για τα στοιχεία δραστηριότητας των σωματείων για τις επόμενες αρχαιρεσίες, καλά…

Η ανακοίνωση της ΝΣΚ θέτει μια σειρά από θεσμικά και κατά την έννοια αυτή, πολιτικά θέματα. Το ζήτημα της διάσπασης του ευρύτατα νικηφόρου ψηφοδελτίου στην ΕΣΣΝΑ σε δύο αντιμαχόμενες πλευρές (από τη μία ο πρόεδρος και από την άλλη τουλάχιστον τέσσερις βασικοί συνεργάτες του) μέσα σε λίγες εβδομάδες στις αρχαιρεσίες της ΕΣΟ προκάλεσε την παραίτηση του Γιάννη Γαλάνη, η οποία αποσύρθηκε στο επόμενο ΔΣ της ΕΣΣΝΑ. Εφόσον οι πρωταγωνιστές και από τις δύο πλευρές δεν θεωρούν υποχρεωμένοι να ενημερώσουν το σκακιστικό κόσμο για το τι συνέβη, για τα πώς και τα γιατί, είναι δικαιολογημένα ευάλωτοι σε κάθε κριτική.

Μια παλιά, καλή ιδέα -και λάθος μου που ήμουν αντίθετος…

Η επιστροφή του Πέτρου Κολυβά στα διοικητικά της ΕΣΣΝΑ είναι αναμφισβήτητα μια θετική εξέλιξη των τελευταίων ημερών. Ο Πέτρος Κολυβάς, εμπειρότατος στα αθηναϊκά σκακιστικά πράγματα, ήταν από τους στυλοβάτες της ΕΣΣΝΑ ολόκληρη τη δεκαετία του 1990 (και λίγο πιο πριν, και λίγο πιο μετά…) και διετέλεσε πρόεδρός της επί τρεις θητείες —αν δε με γελάει η μνήμη μου…

Σε μια από αυτές τις θητείες, κάπου γύρω στα 1992, όταν έτυχε να βρίσκομαι και εγώ στο ΔΣ της ΕΣΣΝΑ ξεκινήσαμε μια σειρά από πρωτοβουλίες (όπως τα πρωταθλήματα Κ12 και Κ16) —που πάντως εξελίχθηκαν και γιγαντώθηκαν διαφορετικά από ό,τι τα είχαμε σχεδιάσει τότε (και με τον Τάκη Νικολόπουλο).

Θυμάμαι έντονα από εκείνη την εποχή να προσπαθούμε να χωρέσουμε στις διαθέσιμες Κυριακές του χρόνου το ακόμη και τότε ανοικονόμητο πρόγραμμα αγώνων της ΕΣΣΝΑ και τον Πέτρο να επιχειρηματολογεί για την ανάγκη να αλλάξουμε την αγωνιστική περίοδο στο σκάκι και να καθιερώσουμε μια περίοδο ανάλογη με της σχολικής περιόδου. Τα επιχειρήματά του ήταν ουσιαστικά και στιβαρά, τα αντεπιχειρήματά μου —τώρα πια πρέπει να το παραδεχτώ— φορμαλιστικά.

Στο μεταξύ οι αγωνιστικές συνθήκες στην Ελλάδα έχουν αλλάξει και ευνοούν ακόμη περισσότερο την άποψη υπέρ της «σχολικής» αγωνιστικής περιόδου ή κάποιας παραλλαγής της. Υποθέτοντας λοιπόν ότι με τη συμμετοχή του Πέτρου Κολυβά στο ΔΣ της ΕΣΣΝΑ η συζήτηση αυτή νομοτελειακά θα ανοίξει και πάλι, θέλω να παραθέσω από εδώ τις απόψεις υπέρ και κατά μιας τέτοιας ριζικής αλλαγής (ολοκληρώνοντας έτσι και τη …δημόσια αυτοκριτική μου).