Σχολικά πρωταθλήματα στην Αττική

Να ζητήσω πρώτα-πρώτα συγγνώμη από τους αναγνώστες του ιστολογίου που δεν έχουν την αμφιλεγόμενη τύχη να κατοικούν στο «ιοστεφές λεκανοπέδιο» (τρομάρα μας)… Το θέμα (και) αυτού του άρθρου είναι αθηνοκεντρικό — και επομένως, ίσως δεν ενδιαφέρει καθόλου ή ίσως φαίνεται πολυτελές για ολόκληρες περιφέρειες που δεν μπορούν να παίζουν σκάκι σχεδόν όπου, όπως, και όποτε θέλουν.

Όπως έγραψα ξεκινώντας αυτό το ιστολόγιο, έχω την εντύπωση ότι η αλλαγή στα κίνητρα του αθλητικού νόμου και η αναβάθμιση των σχολικών πρωταθλημάτων είναι μία από τις σημαντικότερες θεσμικές παρεμβάσεις της Πολιτείας στο ελληνικό σκάκι. Προφανώς ελάχιστοι συμμερίζονται τη γνώμη μου αυτή, αφού η οργάνωση και των φετινών σχολικών πρωταθλημάτων ακολουθεί τη γνωστή πεπατημένη των τελευταίων χρόνων. Στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΟ ακούστηκε ότι θα περιμένουμε την παρέμβαση και τις οδηγίες του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας …μακάρι, αλλά τα υπουργεία δεν συνηθίζουν να παρεμβαίνουν με ευχαρίστηση σε υποχρεώσεις που τους επιβάλλονται (λαϊκά: τους γίνονται πάσα) από νομοσχέδια άλλων υπουργείων (εδώ: του Πολιτισμού).

Παράλληλα με αυτή τη θεσμική αλλαγή όμως, έχουμε στην Αττική και την ενεργοποίηση του αποκεντρωτικού σχεδιασμού των σχολικών πρωταθλημάτων, σε συνδυασμό και με τις αλλαγές στο αγωνιστικό πρόγραμμα. Για να μπορεί να κατανοήσει και ο εκτός Αττικής αναγνώστης που άντεξε ως εδώ, να εξηγήσω ότι στην Αττική έχουμε σχολικα πρωταθλήματα σε πολλά επίπεδα:  Διαμερισματικά (κατά βάση στους μεγάλους Δήμους, Αθήνας και Πειραιά), Δημοτικά και Διαδημοτικά (που οργανώνονται με πρωτοβουλίες των τοπικών σωματείων), Περιφερειακά και Κεντρικό (που οργανώνονται με πρωτοβουλία της ΕΣΣΝΑ).

Επέκταση και αξιοπιστία των εθνικών ‘Ελο

Το άρθρο αυτό αποτελεί μέρος μιας σειράς για τα συστήματα αξιολόγησης.

Ο Κώστας Ωραιόπουλος στην παρέμβασή του σε άλλο άρθρο της σειράς περιγράφει μια καλή και μαθηματικά στιβαρή μέθοδο για την παρακολούθηση και έλεγχο της αξιοπιστίας των εθνικών βαθμών Έλο. Δυστυχώς, όπως γράφει και ο ίδιος, η μέθοδος αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

(Υποθέτω πως εννοεί ότι) ο λόγος είναι πως απαιτείται ένα σύστημα που ήδη λειτουργεί ικανοποιητικά και ελέγχεται από μια επιτροπή ειδικών, των οποίων η εργασία είναι να παρακολουθεί διάφορες παραμέτρους (π.χ. την ηλικιακή διαστρωμάτωση, την αντιστοιχία εθνικών βαθμών με διεθνείς και άλλα στοιχεία). Επομένως είναι χρήσιμη (ίσως και απαραίτητη) αφού προηγηθεί ένα βήμα σταθεροποίησης του συστήματος.

Προς το παρόν όμως, το εθνικό σύστημά μας φαίνεται να βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης αστάθειας. Ενώ στην κορυφή (στα ψηλά έλο) φαίνεται να υπάρχει ικανοποιητικά στατιστική συμβατότητα με το διεθνές σύστημα (που είναι το ντε φάκτο στάνταρ), στη χαμηλή άκρη του φάσματος η κατάσταση μοιάζει χαοτική.

Έχω αναπτύξει αλλού (π.χ. στο σκακιστικό φόρουμ του greekchess.com, εδώ) γιατί το ελληνικό σκάκι δεν επιτρέπεται να εξαρτήσει την αξιολόγησή του από το αντίστοιχο σύστημα της FIDE. Προς το παρόν, οι προκλήσεις για το εθνικό μας σύστημα αξιολόγησης είναι (κατά τη γνώμη μου) τρεις: