Οι αλλαγές στις συνθέσεις

Κοινοποιώ επιστολή που έστειλα στην ΕΣΟ με αφορμή τις αλλαγές στις συνθέσεις:

Αγαπητέ Πρόεδρε,

Από σημερινά δημοσιεύματα πληροφορήθηκα ότι το ΔΣ της ΕΣΟ αποφάσισε να επαναφέρει 20χρονο σκακιστή στις εφηβικές σκακιέρες! Η έκπληξή μου ήταν μεγαλύτερη, όταν πληροφορήθηκα από τη γραμματεία ότι κι εγώ έχω ψηφίσει θετικά υπέρ της πρότασης.

Θυμίζω ακριβώς πώς εξελίχτηκε η διαδικασία:

Αφού ολοκληρώθηκε η συζήτηση για τα διασυλλογικά, άρχισε η συζήτηση για το θέμα των σκακιερών. Στην αρχική σου εισήγηση, αναφέρθηκες δια μακρών και επιχειρηματολόγησες τεκμηριωμένα για την ανάγκη να κατεβαίνουν οι αναπτυξιακές ηλικίες, θέτοντας ακόμη και σε αμφισβήτηση την αναγκαιότητα της σκακιέρας των 18 χρονών. Στη συνέχεια έγινε διάλογος και διατυπώθηκε συνολική πρόταση προς το σώμα, την οποία κατέγραψα, συνόψισα και ανέγνωσα προσωπικά ως εξής:

Οι ηλικίες στις αναπτυξιακές σκακιέρες θα είναι:

Για τις τρεις γενικές εφηβικές σκακιέρες («αγόρια»):

Το 2012: Κ18, Κ16, Κ12 (επανέρχεται η K16 και προστίθεται στη φετινή σύνθεση)

Από το 2013: Κ16, Κ14, Κ12 (καταργείται η Κ18 και αντικαθίσταται από την Κ14)

Για τις δύο σκακιέρες νεανίδων:

Το 2012: Κ18, Κ16 (παραμένει η ισχύουσα φετινή σύνθεση)

Το 2013: Κ18, Κ14 (κατεβαίνει το κάτω όριο)

Από το 2014: Κ16, Κ14 (κατεβαίνει και το πάνω όριο)

Στο σημείο αυτό, παρευρισκόμενος παράγων αθηναϊκού σωματείου (μη μέλος του ΔΣ), έθεσε το θέμα της σκακιέρας 20χρονου, που είναι σε πολλά σωματεία και ο άνθρωπος που «κρατάει το σωματείο». Έγινε πλούσια συζήτηση, στη διάρκεια της οποίας (αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι τα σωματεία χρειάζονται μια τέτοια σκακιέρα) πρότεινα μάλιστα να είναι Κ20 η τέταρτη προστιθέμενη σκακιέρα στη γενική κατηγορία.

Στη συνέχεια, αφού ολοκληρώθηκε, ατελέσφορα κατά την αντίληψή μου αυτή η συζήτηση, αφού δεν φάνηκε να γίνεται αποδεκτή η πρότασή μου να γίνει η τέταρτη αντρική σκακιέρα Κ20 και ουδείς κατά τη γνώμη μου διατύπωσε επαρκή στοιχεία για την ανατροπή της πολυετούς, σωστής πολιτικής μας για τη μείωση της ηλικίας στις εφηβικές σκακιέρες, διατύπωσες το ερώτημα αν υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν.

Από την έρευνα που έκανα σήμερα, δεν μπόρεσα να διαπιστώσω ποιο μέλος του ΔΣ διατύπωσε συγκροτημένα πρόταση για σκακιέρες με 20χρονο κλπ, ούτε συγκροτημένο σκεπτικό, ούτε γιατί δεν εφαρμόζεται η αντίστοιχη ρύθμιση για τις νεάνιδες. Η μοναδική πρόταση που υπήρχε συγκροτημένα στο τραπέζι του ΔΣ  ήταν η αρχική πρόταση, που είχα διατυπώσει και αναφέρω πιο πάνω, που είναι άλλωστε και η σύμφωνη με την πάγια πολιτική μας. Επομένως, δικαιούμαι να τεκμαίρω ότι όπως εγώ, και άλλοι σύμβουλοι απαντώντας ότι συμφωνούν είχαν υπόψη τους τη μοναδική διατυπωμένη πρόταση από μέλος του ΔΣ, την ανωτέρω δική μου. Διαφορετικά, προφανώς θα έπρεπε να έχει υπάρξει ψηφοφορία μεταξύ δύο προτάσεων, ιδιαίτερα για ένα τόσο σημαντικό θέμα πολιτικής.

Κύριε Πρόεδρε,

Είναι προφανές ότι προς στιγμή, στο πανδαιμόνιο που δημιουργήθηκε από την παρέμβαση της γαλαρίας, οι διαδικασίες μας δεν λειτούργησαν όπως πρέπει.

Ζητώ λοιπόν να μην ανακοινωθεί ως οριστική απόφαση αυτή που έχει καταγραφεί στα πρακτικά, αφού πρόδηλα δεν είναι σωστή, τουλάχιστον στο ότι δεν αναφέρει σωστά την ψήφο μου αλλά και στο ότι δεν έγινε η ψηφοφορία στην πρότασή μου και το θέμα να επανέλθει σε επόμενο ΔΣ για οργανωμένη συζήτηση και επικύρωση με ψηφοφορία.

Με εκτίμηση

Τάκης Δρεπανιώτης

Αποφάσεις για τα διασυλλογικά

Το ΔΣ της ΕΣΟ στη χτεσινή συνεδρίασή του αποφάσισε για τα διασυλλογικά τα εξής:

 1) Για το 2012, 2013 και 2014, η Α’ Εθνική θα γίνει με το σημερινό σύστημα (34 ομάδες, ελβετικό κλπ) με δεκαμελείς συνθέσεις. Στην περσινή σύνθεση, που δεν έγινε αποδεκτή από τη μεγάλη πλειοψηφία των σωματείων, προστίθεται μία γενική («αντρική») και μία εφηβική σκακιέρα.

Οι ηλικίες στις αναπτυξιακές σκακιέρες θα είναι:

Για τις τρεις γενικές εφηβικές σκακιέρες («αγόρια»):

Το 2012: Κ18, Κ16, Κ12 (επανέρχεται η K16 και προστίθεται στη φετινή σύνθεση)

Από το 2013: Κ16, Κ14, Κ12 (καταργείται η Κ18 και αντικαθίσταται από την Κ14)

Για τις δύο σκακιέρες νεανίδων:

Το 2012: Κ18, Κ16 (παραμένει η ισχύουσα φετινή σύνθεση)

Το 2013: Κ18, Κ14 (κατεβαίνει το κάτω όριο)

Από το 2014: Κ16, Κ14 (κατεβαίνει και το πάνω όριο)

 2) Η ισχυρή άποψη πολλών σωματείων και μελών του ΔΣ για τη διάσπαση των πρωταθλημάτων σε επιμέρους κατηγορίες προβλημάτισε έντονα το ΔΣ. Υπήρξε πλειοψηφική συμφωνία ότι πρόκειται πιθανόν για επιθυμητή ή αναγκαία εξέλιξη, που δεν μπορεί όμως να εφαρμοστεί πριν από το 2015, και αφού πρώτα δοκιμαστεί το μοντέλο σε περιφερειακό επίπεδο ώστε να εντοπιστούν ενδεχόμενα σημεία τριβών. Συζητήθηκαν δύο μοντέλα διάσπασης, σχηματικά:

Α) Η «πρόταση Βιδάλη» για δύο ξεχωριστά πρωταθλήματα, γενικό (με γυναικεία σκακιέρα) και νεανικό (με σύνθεση μικτού νεανικού –που καταργείται) με απόλυτη ελευθερία των σωματείων να επιλέγουν πού θα συμμετέχουν και

Β) Η «πρόταση Δρεπανιώτη» για τρία ξεχωριστά πρωταθλήματα, γενικό (που θα αντικαταστήσει το Κύπελλο Ελλάδας), νεανικό και γυναικείο (με κατάργηση του Μικτού Νεανικού) και ανάδειξη πρωταθλήτριας Α’ Εθνικής από το άθροισμα των επιμέρους πρωταθλημάτων, επίσης με ελευθερία των σωματείων να επιλέγουν πού θα συμμετέχουν

και υπερψηφίστηκε ως προτιμότερο μοντέλο το δεύτερο, επειδή διατηρεί την πίεση προς τα σωματεία του πρωταθλητισμού ώστε να μην εγκαταλείψουν την καλλιέργεια των αναπτυξιακών κατηγοριών και να μη στραφούν αποκλειστικά στο σκάκι κορυφής.

Για να εξεταστεί η λειτουργία του συστήματος στην πράξη, η ΕΣΟ αποφάσισε, για όποια περιφερειακή Ένωση διοργανώνει το πρωτάθλημά της σύμφωνα με τις προδιαγραφές της «πρότασης Δρεπανιώτη», (με την απαραίτητη προσαρμογή στις τοπικές συνθήκες), να διπλασιάζονται οι ομάδες της περιοχής που έχουν δικαίωμα πρόκρισης στην Α’ Εθνική.

Διατηρείται η ρύθμιση που επιτρέπει στις περιφερειακές ενώσεις να οργανώνουν τα περιφερειακά πρωταθλήματα με μεγαλύτερη σύνθεση, εφόσον (για πρωταθλήματα που δίνουν δικαίωμα πρόκρισης στην Α’ Εθνική) περιέχονται σε αυτήν όλες οι σκακιέρες που προβλέπονται στη σύνθεση της Α’ Εθνικής. Οι προδιαγραφές συμμετοχής αλλοδαπών σε τουρνουά ΠΟΑ ή ισοδύναμα εξισώνεται με της Α’ Εθνικής. Το θέμα της συμμετοχής αλλοδαπών μόνιμων κατοίκων της χώρας χωρίς περιορισμούς έχει ήδη τεθεί προς την επόμενη Γενική Συνέλευση της ΕΣΟ με θετική εισήγηση από το ΔΣ.

 

 Αυτό είναι το πρακτικό, το «ειδησεογραφικό» κομμάτι, αυτό που ενδιαφέρει όλους. Για το τι (μπορεί να) σημαίνουν κατά τη γνώμη μου στην πράξη όλα αυτά και πώς (και αν) μπορούν να εφαρμοστούν, επιφυλάσσομαι, αν υπάρχει ενδιαφέρον, να συντάξω ένα ξεχωριστό σχόλιο τις επόμενες ημέρες.

 

Διασυλλογικές εξελίξεις

Το σημερινό ΔΣ της ΕΣΟ  αποφάσισε:

Η σύνθεση για την Α’ Εθνική του 2011 παραμένει στις 8 σκακιέρες, με την αναλογία που αποφασίστηκε σε προηγούμενο ΔΣ.

Όμως, μετά από σχετικές επιστολές και αιτήματα πολλών τοπικών ενώσεων:

Η σύνθεση σε όλα τα υπόλοιπα πρωταθλήματα που διοργανώνονται σε περιφερειακό επίπεδο (ΠΟΑ, Β’ Εθνική κλπ) θα μπορεί να ρυθμιστεί με απόφαση της τοπικής ένωσης, αρκεί:

1) Να είναι τουλάχιστον ίδια με της Α’ Εθνικής.

2) Αν είναι μεγαλύτερη (10, 12 σκακιέρες), να περιλαμβάνει τη σύνθεση της Α’ Εθνικής.

Επίσης, αποφασίστηκε η παράταση της περιόδου μεταγραφών μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου ώστε να υπάρχει χρόνος για τις ενώσεις να ακολουθήσουν τις καταστατικές τους διαδικασίες και για τα σωματεία να δράσουν αναλόγως.

Τέλος, θα γίνονται δεκτές μέχρι 10 Δεκεμβρίου ανακλήσεις αιτήσεων μεταγραφών που έχουν ήδη υποβληθεί. Οι ανακλήσεις θα πρέπει να συνυπογράφονται από το αιτών σωματείο και τον αιτούνται σκακιστή ή σκακίστρια.

Ακόμη, αποφασίστηκε να δοθεί κι άλλος χρόνος στη συζήτηση για τη νέα μορφή του διασυλλογικού, μετά το 2011, ώστε να ακουστούν με άνεση όλες οι απόψεις.

Πρόταση «Διασυλλογικά 2012+»: α. Η συνολική μου πρόταση

Τους επόμενους μήνες θα πρέπει, σε πολύ δύσκολο και ασαφές οικονομικό περιβάλλον, να πάρουμε αποφάσεις για όλο το σύστημα των διασυλλογικών τα επόμενα χρόνια. Οι προτάσεις που έχουν δει ως τώρα το φως της δημοσιότητας προσπαθούν, κτγμ, να διαχειριστούν αποδοτικότερα τους υπάρχοντες πόρους, τους οποίους θα βρουν λίγο πολύ δεδομένους. Γι’ αυτό και περιορίζονται σε εργαλεία και μηχανισμούς λίγο πολύ γνωστούς.

Ο κεντρικός πυρήνας της πρότασής μου, τα χωριστά πρωταθλήματα με αθροισμένη κατάταξη, δεν είναι καινούργιος. Τον έχω πρωτοδιατυπώσει εδώ και περισσότερα από δώδεκα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια, ακούγοντας και συζητώντας, έχω προσθέσει όλο και περισσότερες λεπτομέρειες ώστε να γίνει ένα πλήρως λειτουργικό σύνολο. Και πάλι, όμως, δεν παύει να είναι μια κατά βάση προσωπική εργασία που χρειάζεται δυναμικό έλεγχο και αντίλογο για να φανούν τα αδύνατα σημεία της. Θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον θα ήθελε να κάνει παρατηρήσεις για να διαπιστώσω αν πραγματικά το σύστημα είναι τόσο παραγωγικό και τόσο ανθεκτικό όσο νομίζω.

Κάποια πράγματα βέβαια, είναι «εξ ορισμού». Ας πούμε, η αλλαγή του τρόπου κατάταξης σε κατηγορίες με την κατάργηση της λογικής των προβιβασμών και υποβιβασμών, η μεταφορά ισχύος προς τα περιφερειακά πρωταθλήματα, η ελεύθερη συμμετοχή στο Πανελλήνιο διασυλλογικό, η δυνατότητα συμμετοχής συλλόγων με πολλές ομάδες. Γνωρίζω καλά ότι υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές αρχών σε κάποια από αυτά τα θέματα. Εδώ πια, είναι θέμα επιλογής αρχικών συνθηκών.

Χρειάζεται π.χ. ολόκληρο επιμέρους άρθρο με πραγματικά παραδείγματα και τεκμηρίωση για να παρουσιάσω για ποιον λόγο δεν πρέπει το κουφάρι ενός νεκρού συλλόγου να κατεβαίνει επί χρόνια μια μια τις κατηγορίες. Χρειάζεται άλλο άρθρο για να προσπαθήσω να πείσω ότι δεν έχει νόημα μια δομή κατηγοριών σε αναπτυξιακά πρωταθλήματα, όπου η σύνθεση αλλάζει έτσι κι αλλιώς ριζικά λόγω της αλλαγής ηλικιών.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου οι διαφορές είναι «αξιωματικές», νομίζω ότι όσο νόημα έχει η προσπάθεια συνδυασμού και σύγκρισης των διαφορετικών θεμελίων, ακόμη περισσότερο έχει η σύγκριση των αποτελεσμάτων που προκύπτουν ξεκινώντας από διαφορετικά υλικά.

Προσπάθησα να παρουσιάσω την πρότασή μου όσο γίνεται πιο απλά, πιο ευθύγραμμα και πιο κατανοητά. Δεν είναι εύκολο επειδή δεν πρόκειται για μια απλή τοπική αλλαγή, μια μικρή ή λίγο μεγαλύτερη επισκευή σε ένα υπάρχον σύστημα, αλλά μια συνολική αλλαγή συστημάτων, μια αλλαγή φιλοσοφίας, που επεκτείνεται σε διάφορους τομείς. Γι’ αυτό χρησιμοποίησα και τα επιμέρους συνοδευτικά άρθρα, όπου αναλύω ειδικότερα σημεία του συστήματος και όπου είναι πιο εύκολο να διευκρινίζω τι σημαίνει ειδικότερα το σύστημα που προτείνω.

Η πρόταση (επιτρέψτε μου να την ονομάσω «Διασυλλογικά 2012+»ή «Δ2012+» για ευκολία) χρησιμοποιεί γνωστά και οικεία σκακιστικά οργανωτικά εργαλεία (που εφαρμόζονται ήδη σποραδικά σε διάφορα σημεία και για διάφορους λόγους στην Ελλάδα) και μόνο μια βασική καινοτομία (που δεν είναι όμως άγνωστη από άλλα ατομικά αθλήματα): τη συνολική κατάταξη με βάση το άθροισμα επιμέρους κατατάξεων. Με μια αναδιάρθρωση γνωστών υλικών και συνθηκών, η πρότασή μου επιχειρεί να δώσει θετική απάντηση και προοπτική σε όλα τα επόμενα θέματα:

α) Συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων σκακιστών και μεγαλύτερη καλλιέργεια του ομαδικού πνεύματος
β) Μεγαλύτερη διαγωνιστική γκάμα για τα σωματεία
γ) Αναβάθμιση των Περιφερειακών και του Πανελλήνιου διασυλλογικού
δ) Ξεκαθάρισμα και ομογενοποίηση των προδιαγραφών των κατηγοριών ανεξάρτητα από τις περιφερειακές συνθήκες
ε) Βελτίωση με ταυτόχρονη ελάφρυνση του αγωνιστικού προγράμματος χάρη σε μια πολύ μικρή αλλά ιδιαίτερα αποδοτική αλλαγή
και τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, η πρόταση Δ2012+:
στ) Διατυπώνει μια ιδέα που έχει (κτγμ, πάντα!) το δυναμικό να συμβάλει στην σημαντική χρηματοδότηση των διασυλλογικών πρωταθλημάτων χωρίς σημαντική επιβάρυνση των σωματείων

Το βασικό εργαλείο για να γίνουν αυτά είναι ο μετασχηματισμός του Κυπέλλου από νοκάουτ σε κανονικό τουρνουά (σε έξι σκακιέρες, η μια Κ20) και η δημιουργία γυναικείου διασυλλογικού σε τέσσερις σκακιέρες (η σκακιέρα γυναικών από τη σημερινή γενική σύνθεση και οι δύο σκακιέρες νεανίδων από το μικτό νεανικό συν μια ακόμη σκακιέρα, Κ20). Τα τουρνουά αυτά θα διεξάγονται ταυτόχρονα με το Μικτό Νεανικό (που θα μείνει με τις τέσσερις γενικές του σκακιέρες, Κ18, Κ16, Κ14, Κ12) και οι κατηγορίες θα εξαρτώνται από τη συμμετοχή και τη συνολική κατάταξη των συλλόγων σε αυτά.

Για παράδειγμα, κανένα σωματείο δεν θα μπορεί να ανήκει σε εθνική κατηγορία αν δεν έχει αγωνιστεί και στα τρία αυτά τουρνουά, είτε στο Πανελλήνιο είτε στο οικείο Περιφερειακό πρωτάθλημα. Κανένα σωματείο δεν θα μπορεί να πάρει τον Πανελλήνιο τίτλο αν δεν διακρίνεται και στις τρεις αυτές κατηγορίες. Όμως, κανένα σωματείο δεν θα είναι υποχρεωμένο να ασχολείται και με τις τρεις αυτές κατηγορίες, και απλώς θα εντάσσεται στην Α’ ή την Β’ περιφερειακή κατηγορία, ανάλογα με τη συμμετοχή του σε δύο ή σε ένα από αυτά τα πρωταθλήματα. Ένα σωματείο μάλιστα που θα ασχολείται τόσο καλά με ένα από τα δύο αναπτυξιακά πρωταθλήματα ώστε να κερδίζει το πρωτάθλημα της περιφέρειάς του, θα εντάσσεται σε εθνική κατηγορία ακόμη και αν δεν συμμετέχει στα άλλα δύο τουρνουά. Από την άλλη, και εφόσον τα αγωνιστικά συστήματα της περιφέρειάς του δεν θα είναι εχθρικά προς την κατεύθυνση αυτή, ένα δραστήριο σωματείο θα μπορεί να κινητοποιήσει όλους τους αθλητές του.

Μια σειρά από διατάξεις θα προωθούν πάντως την καλλιέργεια των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων, αλλά θα «πιέζουν» και τα σωματεία Α’ και Β’ Εθνικής να συμμετέχουν και στα περιφερειακά τους πρωταθλήματα και έτσι, να δίνουν ευκαιρίες σε όλους τους σκακιστές της περιφέρειας να αντιμετωπίζουν τους κορυφαίους της περιοχής τους.

Για λεπτομέρειες, περάστε στα ειδικότερα επιμέρους άρθρα:

β. Τρία τουρνουά
γ. Κατηγορίες των σωματείων
δ. Αγωνιστικό πρόγραμμα
ε. Τεχνικό μέρος
στ. Οικονομικά θέματα
ζ. Οργανωτικά
η. Το μέλλον: Διεθνές Πανελλήνιο Διασυλλογικό: Η οριστική λύση;
θ. Η κολοκυθιά με τις συνθέσεις

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.

Διασυλλογικά 2012+: α. Η συνολική μου πρόταση

 

Τους επόμενους μήνες θα πρέπει, σε δύσκολο και ασαφές οικονομικό περιβάλλον, να πάρουμε αποφάσεις για όλο το σύστημα των διασυλλογικών τα επόμενα χρόνια. Οι προτάσεις που έχουν δει ως τώρα το φως της δημοσιότητας προσπαθούν, κτγμ, να διαχειριστούν αποδοτικότερα τους υπάρχοντες πόρους, τους οποίους θα βρουν λίγο πολύ δεδομένους. Γι’ αυτό και περιορίζονται σε εργαλεία και μηχανισμούς λίγο πολύ γνωστούς.

 

Ο κεντρικός πυρήνας της πρότασής μου, τα χωριστά πρωταθλήματα με αθροισμένη κατάταξη, δεν είναι καινούργιος. Τον έχω πρωτοδιατυπώσει εδώ και περισσότερα από δώδεκα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια, ακούγοντας και συζητώντας, έχω προσθέσει όλο και περισσότερες λεπτομέρειες ώστε να γίνει ένα πλήρως λειτουργικό σύνολο. Και πάλι, όμως, δεν παύει να είναι μια κατά βάση προσωπική εργασία που χρειάζεται δυναμικό έλεγχο και αντίλογο για να φανούν τα αδύνατα σημεία της. Θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον θα ήθελε να κάνει παρατηρήσεις για να διαπιστώσω αν πραγματικά το σύστημα είναι τόσο παραγωγικό και τόσο ανθεκτικό όσο νομίζω.

 

Κάποια πράγματα βέβαια, είναι «εξ ορισμού». Ας πούμε, η αλλαγή του τρόπου κατάταξης σε κατηγορίες με την κατάργηση της λογικής των προβιβασμών και υποβιβασμών, η μεταφορά ισχύος προς τα περιφερειακά πρωταθλήματα, η ελεύθερη συμμετοχή στο Πανελλήνιο διασυλλογικό, η δυνατότητα συμμετοχής συλλόγων με πολλές ομάδες. Γνωρίζω καλά ότι υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές αρχών σε κάποια από αυτά τα θέματα. Εδώ πια, είναι θέμα επιλογής αρχικών συνθηκών.

 

Χρειάζεται π.χ. ολόκληρο επιμέρους άρθρο με πραγματικά παραδείγματα και τεκμηρίωση για να παρουσιάσω για ποιον λόγο δεν πρέπει το κουφάρι ενός νεκρού συλλόγου να κατεβαίνει επί χρόνια μια μια τις κατηγορίες. Χρειάζεται άλλο άρθρο για να προσπαθήσω να πείσω ότι δεν έχει νόημα μια δομή κατηγοριών σε αναπτυξιακά πρωταθλήματα, όπου η σύνθεση αλλάζει έτσι κι αλλιώς ριζικά λόγω της αλλαγής ηλικιών.

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου οι διαφορές είναι «αξιωματικές», νομίζω ότι όσο νόημα έχει η προσπάθεια συνδυασμού και σύγκρισης των διαφορετικών θεμελίων, ακόμη περισσότερο έχει η σύγκριση των αποτελεσμάτων που προκύπτουν ξεκινώντας από διαφορετικά υλικά.

 

Προσπάθησα να παρουσιάσω την πρότασή μου όσο γίνεται πιο απλά, πιο ευθύγραμμα και πιο κατανοητά. Δεν είναι εύκολο επειδή δεν πρόκειται για μια απλή τοπική αλλαγή, μια μικρή ή λίγο μεγαλύτερη επισκευή σε ένα υπάρχον σύστημα, αλλά μια συνολική αλλαγή συστημάτων, μια αλλαγή φιλοσοφίας, που επεκτείνεται σε διάφορους τομείς. Γι’ αυτό χρησιμοποίησα και τα επιμέρους συνοδευτικά άρθρα, όπου αναλύω ειδικότερα σημεία του συστήματος και όπου είναι πιο εύκολο να διευκρινίζω τι σημαίνει ειδικότερα το σύστημα που προτείνω.

 

Η πρόταση (επιτρέψτε μου να την ονομάσω «Διασυλλογικά 2012+»ή «Δ2012+» για ευκολία) χρησιμοποιεί γνωστά και οικεία σκακιστικά οργανωτικά εργαλεία (που εφαρμόζονται ήδη σποραδικά σε διάφορα σημεία και για διάφορους λόγους στην Ελλάδα) και μόνο μια βασική καινοτομία (που δεν είναι όμως άγνωστη από άλλα ατομικά αθλήματα): τη συνολική κατάταξη με βάση το άθροισμα επιμέρους κατατάξεων. Με μια αναδιάρθρωση γνωστών υλικών και συνθηκών, η πρότασή μου επιχειρεί να δώσει θετική απάντηση και προοπτική σε όλα τα επόμενα θέματα:

 

α) Συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων σκακιστών και μεγαλύτερη καλλιέργεια του ομαδικού πνεύματος

β) Μεγαλύτερη διαγωνιστική γκάμα για τα σωματεία

γ) Αναβάθμιση των Περιφερειακών και του Πανελλήνιου διασυλλογικού

δ) Ξεκαθάρισμα και ομογενοποίηση των προδιαγραφών των κατηγοριών ανεξάρτητα από τις περιφερειακές συνθήκες

ε) Βελτίωση με ταυτόχρονη ελάφρυνση του αγωνιστικού προγράμματος χάρη σε μια πολύ μικρή αλλά ιδιαίτερα αποδοτική αλλαγή

 

και τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, η πρόταση Δ2012+:

 

στ) Διατυπώνει μια ιδέα που έχει (κτγμ, πάντα!) το δυναμικό να συμβάλει στην σημαντική χρηματοδότηση των διασυλλογικών πρωταθλημάτων χωρίς σημαντική επιβάρυνση των σωματείων

 

Το βασικό εργαλείο για να γίνουν αυτά είναι ο μετασχηματισμός του Κυπέλλου από νοκάουτ σε κανονικό τουρνουά (σε έξι σκακιέρες, η μια Κ20) και η δημιουργία γυναικείου διασυλλογικού σε τέσσερις σκακιέρες (η σκακιέρα γυναικών από τη σημερινή γενική σύνθεση και οι δύο σκακιέρες νεανίδων από το μικτό νεανικό συν μια ακόμη σκακιέρα, Κ20). Τα τουρνουά αυτά θα διεξάγονται ταυτόχρονα με το Μικτό Νεανικό (που θα μείνει με τις τέσσερις γενικές του σκακιέρες, Κ18, Κ16, Κ14, Κ12) και οι κατηγορίες θα εξαρτώνται από τη συμμετοχή και τη συνολική κατάταξη των συλλόγων σε αυτά.

 

Για παράδειγμα, κανένα σωματείο δεν θα μπορεί να ανήκει σε εθνική κατηγορία αν δεν έχει αγωνιστεί και στα τρία αυτά τουρνουά, είτε στο Πανελλήνιο είτε στο οικείο Περιφερειακό πρωτάθλημα. Κανένα σωματείο δεν θα μπορεί να πάρει τον Πανελλήνιο τίτλο αν δεν διακρίνεται και στις τρεις αυτές κατηγορίες. Όμως, κανένα σωματείο δεν θα είναι υποχρεωμένο να ασχολείται και με τις τρεις αυτές κατηγορίες, και απλώς θα εντάσσεται στην Α’ ή την Β’ περιφερειακή κατηγορία, ανάλογα με τη συμμετοχή του σε δύο ή σε ένα από αυτά τα πρωταθλήματα. Ένα σωματείο μάλιστα που θα ασχολείται τόσο καλά με ένα από τα δύο αναπτυξιακά πρωταθλήματα ώστε να κερδίζει το πρωτάθλημα της περιφέρειάς του, θα εντάσσεται σε εθνική κατηγορία ακόμη και αν δεν συμμετέχει στα άλλα δύο τουρνουά. Από την άλλη, και εφόσον τα αγωνιστικά συστήματα της περιφέρειάς του δεν θα είναι εχθρικά προς την κατεύθυνση αυτή, ένα δραστήριο σωματείο θα μπορεί να κινητοποιήσει όλους τους αθλητές του.

 

Μια σειρά από διατάξεις θα προωθούν πάντως την καλλιέργεια των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων, αλλά θα «πιέζουν» και τα σωματεία Α’ και Β’ Εθνικής να συμμετέχουν και στα περιφερειακά τους πρωταθλήματα και έτσι, να δίνουν ευκαιρίες σε όλους τους σκακιστές της περιφέρειας να αντιμετωπίζουν τους κορυφαίους της περιοχής τους.

 

Για λεπτομέρειες, περάστε στα ειδικότερα επιμέρους άρθρα:

 

Τρία τουρνουά

Κατηγορίες των σωματείων

Αγωνιστικό πρόγραμμα

Τεχνικό μέρος

Οικονομικά θέματα

Οργανωτικά

Το μέλλον: Διεθνές Πανελλήνιο Διασυλλογικό: Η οριστική λύση;

Η κολοκυθιά με τις συνθέσεις

 

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.

Πρόταση «Διασυλλογικά 2012+»: β. Τρία τουρνουά

Η σύνθεση στα διασυλλογικά έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά σαν εργαλείο για την υλοποίηση πολλών στόχων. Σε συνδυασμό με το ότι δεν υπάρχει και διεθνώς η μία και μοναδική σύνθεση για διασυλλογικά πρωταθλήματα (αν και οι πιο συνηθισμένες ομάδες είναι πια οι τετραμελείς ή εξαμελείς), η σύνθεση (και ειδικότερα, τα επιμέρους συστατικά τους) είναι η αγαπημένη κολοκυθιά του ελληνικού τουλάχιστον σκακιστικού μικρόκοσμου τα τελευταία 35 χρόνια, από τη στιγμή που άρχισαν να εφαρμόζονται οι μεικτές συνθέσεις.

Μια μικρή επεξήγηση για όποιον εκτός χώρου προσπαθήσει να διαβάσει αυτά τα ακαταλαβίστικα. «Μεικτή» ορίζεται η σύνθεση όταν κάποιες από τις σκακιέρες πρέπει να καταλαμβάνονται από σκακιστές ή σκακίστριες με συγκεκριμένες προδιαγραφές (συνήθως ηλικία).

Τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχαν πολλά παράπονα με τις συνθέσεις, αν και είχε αρχίσει να αυξάνεται, κατά τη γνώμη μου δικαιολογημένα, η πίεση για την προσθήκη μιας σκακιέρας στα 20. Η σκακιέρα αυτή αναμφισβήτητα δεν είναι αγωνιστικά αναπτυξιακή. Το επιχείρημα «αν δεν έγινε κάποιος κορυφαίος στα 20 για να μπει στην πρώτη ομάδα, πότε θα γίνει;» είναι ισχυρό, αλλά παραβλέπει ότι συνήθως η σκακιέρα αυτή είναι οργανωτικά ιδιαίτερα χρήσιμη για τα σωματεία, είναι η αναπτυξιακή διοικητική σκακιέρα τους. Με τη σκοπούμενη μάλιστα μείωση των ορίων και για τις νεάνιδες στα 16 και 12, θα γίνει απαραίτητη και μια ανάλογη σκακιέρα γυναικών. Συνεπώς, η 12μελής σύνθεση θα έπρεπε να γίνει 14μελής και να διαμορφωθεί ως εξής:

α) 6 γενικές (στην πράξη, αντρικές) σκακιέρες, η μια Κ20
β) 4 γενικές εφηβικές (στην πράξη, αγόρια), Κ18, Κ16, Κ14, Κ12
γ) 4 γυναικείες σκακιέρες, η μια Κ20, η μια Κ16,η μια Κ12

Η σύνθεση αυτή προσφέρει ικανοποιητική απάντηση στα (ετερόκλιτα) ζητούμενα της γενικής συμμετοχής, της κλιμακωτά δομημένης συμμετοχής των εφήβων (που έχουν ξεπεράσει το πρώτο στάδιο ανάπτυξης, τη μαζική συμμετοχή) και προωθεί δυναμικά τον πιο υπανάπτυκτο τομέα, τη συμμετοχή των γυναικών.

Το κυριότερο πρόβλημα αυτής της σύνθεσης είναι ότι και πάλι δεν προσφέρει αγωνιστική διέξοδο στη ζήτηση για πολύ περισσότερες γενικές και εφηβικές σκακιέρες. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι το διαδεδομένο και κατοχυρωμένο ακόμη και σε σκακιστικές Ολυμπιάδες δικαίωμα συμμετοχής πολλών ομάδων από έναν σύλλογο, αλλά συνήθως «υπάρχει ζήτηση» μόνο για γενικές ή εφηβικές σκακιέρες. Έτσι, οι αναπτυξιακές σκακιέρες (και κυρίως, οι γυναικείες) όχι μόνο προκαλούν οργανωτικές δυσκολίες σε πληθυσμιακά ασθενέστερους συλλόγους, αλλά προκαλούν και αγωνιστικό μποτιλιάρισμα στις πιο πολυάριθμες κατηγορίες.

Ταυτόχρονα, είναι φανερό ότι οι σύλλογοι που θέλουν να καλλιεργούν κατά προτεραιότητα αναπτυξιακούς τομείς δεν ανταμείβονται επαρκώς.

Η λύση είναι απλή: Τρία χωριστά τουρνουά, που θα διεξάγονται ταυτόχρονα και η συνολική κατάταξή τους θα δίνει τους πρωταθλητές και την κατάταξη σε εθνικές και περιφερειακές κατηγορίες. Ένα τουρνουά με γενική σύνθεση, ένα με γενική εφηβική σύνθεση, ένα με γυναικεία σύνθεση. Έτσι ανοίγει ο δρόμος και για πολλαπλές συμμετοχές σε μια από τις επιμέρους κατηγορίες, αλλά και για επιμέρους καλλιέργεια και βράβευση των αναπτυξιακών κατηγοριών.

Κατά τη γνώμη μου, με μία σειρά από προϋποθέσεις:

α) Όποιος σύλλογος θέλει να είναι «εθνικής κατηγορίας» θα πρέπει να συμμετέχει και στα τρία τουρνουά.
β) Όποιος σύλλογος θέλει να είναι πρωταθλητής Ελλάδας στην Α’ Εθνική, θα πρέπει να έχει τις καλύτερες ομάδες και στα τρία τουρνουά στο πανελλήνιο διασυλλογικό.
γ) Όποιος σύλλογος θέλει να είναι στην Α’ Εθνική θα πρέπει να έχει ψηλή κατάταξη και στα τρία τουρνουά στο πανελλήνιο διασυλλογικό και να συμμετέχει επίσης και στα τρία τουρνουά στο οικείο περιφερειακό διασυλλογικό.
δ) Όποιος σύλλογος αρκείται να είναι στην Β’ Εθνική θα αρκεί να συμμετέχει στα τρία τουρνουά και στο πανελλήνιο διασυλλογικό και στο οικείο περιφερειακό.
ε) Και, όποιος σύλλογος δεν μπορεί να τα κάνει αυτά, θα παραμένει σε κατάταξη περιφερειακής κατηγορίας εκτός αν πραγματικά διακρίνεται σε μια από τις αναπτυξιακές κατηγορίες.

Η κατάταξη όμως θα ισχύει για τη συγκεκριμένη χρονιά. Έτσι, αν την επόμενη χρονιά ο σύλλογος ικανοποιήσει περισσότερες απαιτήσεις, θα μπορεί να βρίσκεται κατευθείαν από χαμηλή περιφερειακή κατηγορία σε εθνική –και αν δεν είναι ζωντανός, το αντίστροφο.

Πώς θα εξασφαλιστεί όμως ότι το τουρνουά στις γενικές σκακιέρες δεν θα υποσκελίσει το συνολικό πρωτάθλημα στη συνείδηση του σκακιστικού κόσμου –και τι θα γίνουν τα τωρινά διασυλλογικά;

Δεν μου αρέσει να κάνω παραπομπές σε άλλα αθλήματα, επειδή προσπαθώ να αναλύω με σκακιστική οπτική και να δίνω λύσεις με σκακιστικά εργαλεία. Δεν μπορεί όμως να μην έχει παρατηρήσει ο φίλαθλος του ποδοσφαίρου τη μεγάλη προβολή και σημασία που δίνουν οι μεγάλοι σύλλογοι της χώρας μας στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα. Τέτοια πρωταθλήματα υπάρχουν εδώ και δεκαετίες και οι μεγάλοι σύλλογοι τα είχαν γραμμένα στα παλιότερα των υποδημάτων τους. Η συστηματική τους καλλιέργεια ξεκίνησε μόνο όταν η UEFA άρχισε να υποχρεώνει τους συλλόγους να έχουν στις 24άδες των ευρωπαϊκών κυπέλλων συγκεκριμένο αριθμό γηγενών και συγκεκριμένο αριθμό μικρών σε ηλικία ποδοσφαιριστών. Το αποτέλεσμα φαίνεται ήδη από τα ταλέντα που παρατάσσουν πια όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι της χώρας με παίκτες δουλεμένους στα φυτώριά τους.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα από τη διάσπαση του σημερινού διασυλλογικού σε επιμέρους πρωταθλήματα είναι ο κίνδυνος να αδιαφορήσουν τα σωματεία για τα αναπτυξιακά τουρνουά. Το φαινόμενο αυτό είναι απόλυτα λογικό, ανθρώπινο και ουσιαστικά αναμενόμενο και ο μοναδικός τρόπος να αποφευχθεί είναι ένα σύνολο δεσμεύσεων και επιβραβεύσεων για τις ομάδες που θα διεκδικούν διακρίσεις και επιδοτήσεις.

Θα χρειαστεί όμως και μια θεσμική αναδιάταξη των διασυλλογικών που υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Συγκεκριμένα:

Το Κύπελλο μετατρέπεται από τη σημερινή, «ελιτίστικη» και σπάταλη σε ημερομηνίες νοκάουτ μορφή του σε κανονικό τουρνουά σε έξι γενικές σκακιέρες (η μία υποχρεωτικά Κ20).

Έτσι, ο νικητής του γενικού τουρνουά θα είναι ο Κυπελλούχος (Ελλάδας ή Περιφέρειας) και δεν θα υπάρχει δυνατότητα αθέλητης ή ηθελημένης σύγχυσης με τον συνολικό νικητή των τριών τουρνουά, τον Πρωταθλητή (Ελλάδας ή Περιφέρειας). Έτσι δίνεται όμως και η δυνατότητα να συμμετέχουν οι σύλλογοι με περισσότερες από μια ομάδες στη διοργάνωση αυτή, καλύπτοντας το ένα σημείο αυξημένης ζήτησης.

Το Μικτό Νεανικό διατηρείται ως επωνυμία, αλλά μόνο με τις τέσσερις γενικές σκακιέρες: Κ18, Κ16, Κ14, και Κ12. Και εδώ θα μπορούν πια οι σύλλογοι να παρατάσσουν περισσότερες ομάδες.

Στη γυναικεία σκακιέρα και τις δύο σκακιέρες νεανίδων (μελλοντικά) Κ16 και Κ12 προστίθεται μια γυναικεία σκακιέρα Κ20 και δημιουργείται Πανελλήνιο Γυναικείο Διασυλλογικό. Το τουρνουά αυτό, ολοφάνερα, θα στηριχτεί τα πρώτα χρόνια στην πίεση που θα ασκείται στα σωματεία που θα θέλουν να διακρίνονται ή απλώς να βρίσκονται σε εθνικές κατηγορίες. Μακάρι βέβαια, να υπάρξει σύντομα και εδώ ζήτηση για συμμετοχή με περισσότερες ομάδες.

Το σύστημα με τα τρία τουρνουά, τη δυνατότητα πολλών συμμετοχών από έναν σύλλογο, και την κατ’ έτος κατάταξη σε κατηγορίες ανάλογα με τη συνολική παρουσία των συλλόγων επαρκεί απόλυτα για την κάλυψη των διασυλλογικών αναγκών των σωματείων και των σκακιστών, αλλά και τον κεντρικό αναπτυξιακό προγραμματισμό.

Επιπλέον, η δομή του είναι τέτοια ώστε να μπορεί και να επεκταθεί συγκροτημένα (για να ικανοποιήσει π.χ. αυξημένες επιμέρους απαιτήσεις σε οποιαδήποτε κατηγορία μιας περιφέρειας) χωρίς να επηρεάζει τα άλλα πρωταθλήματα, αφού τελικά, σημασία έχει μόνο η κατάταξη σε καθένα από τα τρία τουρνουά.

Πώς θα ρυθμίζονται προκρίσεις και υποβιβασμοί στο Πανελλήνιο και στα Περιφερειακά διασυλλογικά;

Η έννοια των προκρίσεων και των υποβιβασμών δεν θα υφίσταται, αφού κάθε σωματείο θα κατατάσσεται κάθε χρόνο, στο τέλος της περιόδου, στην κατηγορία πουαναλογεί στη δραστηριότητά του.

Συνεπώς, για σωματεία που απλώς θα θέλουν να συμμετάσχουν για την αγωνιστική εμπειρία και αρκούνται στη διασφάλιση της κατάταξης στη Β’ Εθνική Κατηγορία, δεν θα υπάρχει λόγος και να πληρώνουν π.χ. για ξένους σκακιστές. Θα αρκεί μόνο να επικεντρωθούν στην παρουσία και συμμετοχή τους και στα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού.

Επίσης, για σωματεία που απλώς θέλουν να ενταχθούν σε εθνική κατηγορία χωρίς να εμπλακούν στο κόστος της συμμετοχής στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό, θα αρκεί να συμμετέχουν και στα τρία τουρνουά του Περιφερειακού τους Πρωταθλήματος.

Μα αν είναι ουσιαστικά ελεύθερη η συμμετοχή, «όπεν», στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό, δεν υποβαθμίζονται τα Περιφερειακά;

Όχι, γιατί μια σειρά από κίνητρα και αντικίνητρα θα πείσει όλους τους συλλόγους που συμμετέχουν στα Πανελλήνια Διασυλλογικά ότι είναι προς το συμφέρον τους να συμμετάσχουν και στο αμέσως επόμενο οικείο Περιφερειακό:

α) Εκτός από τους πρώτους τρεις συλλόγους του Πρωταθλήματος, η μη συμμετοχή στο Περιφερειακό σημαίνει ότι θα χάνουν στην τελική ετήσια κατάταξη μια κατηγορία από εκείνη που εξασφάλισαν με τη συμμετοχή τους στο Πανελλήνιο.

β) Όλες οι επιδοτήσεις που θα δίνονται με οποιονδήποτε τρόπο για συμμετοχή στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό, ακομηκαι για τους τρεις πρώτους της Α’ Εθνικής, θα εξαρτώνται από τα αποτελέσματα στο Περιφερειακό. Ακόμη και οι τρεις πρώτοι του Πανελλήνιου Διασυλλογικού δεν θα έχουν δικαίωμα επιδότησης για τη συμμετοχή τους την επόμενη χρονιά αν δεν το κερδίσουν από το Περιφερειακό διασυλλογικό τους.

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.

Πρόταση «Διασυλλογικά 2012+»: γ. Κατηγορίες των σωματείων

Τα σωματεία θα έχουν δύο δρόμους για να καταταγούν σε κατηγορία στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου: μέσω του Πανελλήνιου Διασυλλογικού και μέσω των Περιφερειακών Διασυλλογικών.

Με την ολοκλήρωση του διασυλλογικού αγωνιστικού προγράμματος, κάθε Μάιο, τα σωματεία κατατάσσονται κάθε χρόνο σε μία από τις επόμενες έξι κατηγορίες:

1) Στην Α’ Εθνική Κατηγορία:

1α) Οι τρεις πρώτοι σύλλογοι στη συνολική κατάταξη των τριών τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού

1β) Το ένα τρίτο από τους υπόλοιπους συλλόγους που αγωνίστηκαν και στα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού με την προϋπόθεση ότι αγωνίστηκαν και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου

1γ) Όποιος σύλλογος αναδειχτεί νικητής σε ένα από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού έστω και αν δεν αγωνίστηκε στα άλλα δύο τουρνουά, με την προϋπόθεση ότι αγωνίστηκε και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

2) Στη Β’ Εθνική Κατηγορία, εφόσον δεν ανήκουν σε ανώτερη κατηγορία:

2α) Ο πρωταθλητής σύλλογος στη συνολική κατάταξη των τριών τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού

2β) Οι υπόλοιποι σύλλογοι του που αγωνίστηκαν και στα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού με την προϋπόθεση ότι αγωνίστηκαν και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού

2γ) Όσοι από τους συλλόγους της περίπτωσης 1β) δεν αγωνίστηκαν και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου

2δ) Όποιος σύλλογος αναδειχτεί νικητής σε ένα από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού αλλά δεν αγωνίστηκε και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου

2ε) Οι σύλλογοι που αναδείχτηκαν πρωταθλητές σε ένα από τα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου έστω και αν δεν αγωνίστηκαν και στα τρία τουρνουά.

3) Στη Γ’ Εθνική Κατηγορία, εφόσον δεν ανήκουν σε ανώτερη κατηγορία:

3α) Όλοι οι σύλλογοι που θα αγωνιστούν και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου

3β) Όσοι από τους συλλόγους της περίπτωσης 1β) δεν θα αγωνιστούν και στα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου

3γ) Οι σύλλογοι που αγωνίστηκαν σε δύο από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού και στο τρίτο από τα τρία τουρνουά στο οικείο Περιφερειακό Διασυλλογικό της αγωνιστικής περιόδου.

4) Στην Α’ Περιφερειακή Κατηγορία, εφόσον δεν ανήκουν σε ανώτερη κατηγορία:

4α) Οι σύλλογοι που αγωνίστηκαν σε δύο από τα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

4β) Οι σύλλογοι που αγωνίστηκαν σε δύο από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού και σε ένα από τα δύο αντίστοιχα τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

4γ) Οι σύλλογοι που αγωνίστηκαν σε ένα από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού και σε ένα από τα άλλα δύο αντίστοιχα τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

5) Στην Β’ Περιφερειακή Κατηγορία, εφόσον δεν ανήκουν σε ανώτερη κατηγορία:

5α) Οι σύλλογοι που αγωνίστηκαν σε ένα από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

5β) Οι σύλλογοι που αγωνίστηκαν σε ένα από τα τρία τουρνουά του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

6) Στην Γ’ Περιφερειακή Κατηγορία:

Όλοι οι υπόλοιποι σύλλογοι που θεωρούνται ενεργοί σύμφωνα με το καταστατικό και τους κανονισμούς της ΕΣΟ αλλά δεν αγωνίστηκαν σε κανένα από τα τρία τουρνουά του Πανελλήνιου Διασυλλογικού ή του οικείου Περιφερειακού Διασυλλογικού της αγωνιστικής περιόδου.

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.

Πρόταση «Διασυλλογικά 2012+»: δ. Αγωνιστικό πρόγραμμα

Μία μικρή τυπική αλλαγή στο αγωνιστικό πρόγραμμα προσφέρει σημαντικά οργανωτικά πλεονεκτήματα. Αρκεί να μεταφερθεί η έναρξη της αγωνιστικής περιόδου την 1η Ιουλίου, στο ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ Πανελλήνιων Νεανικών και Πανελλήνιου Διασυλλογικού. Έτσι:

• Η αγωνιστική περίοδος θα αρχίζει με το Πανελλήνιο Διασυλλογικό.
• Ακολουθεί το καλοκαιρινό διάστημα με τα διεθνή τουρνουά.
• Η επαναδραστηριοποίηση των συλλόγων αρχίζει παράλληλα με την έναρξη της σχολικής περιόδου, τον Σεπτέμβριο.
• Με την ενοποίηση των σημερινών δυο αγωνιστικών ημιπεριόδων που διακόπτονται από τις σχολικές εξετάσεις και το καλοκαίρι δημιουργείται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, από τέλος Οκτωβρίου μέχρι το Πάσχα, όπου:
  α) Διεξάγονται με άνεση προγραμματισμού τα περιφερειακά διασυλλογικά
  β) Υπάρχουν και διαθέσιμα Σαββατοκύριακα για άλλες εκδηλώσεις, αγωνιστικές (π.χ. τον Δεκέμβριο για προκριματικά Κ20), οργανωτικές (Συνελεύσεις κλπ), σχολικές, και άλλες μαζικές ή διαφημιστικές εκδηλώσεις για το σκάκι (ακόμη και για καμιά οικογενειακή εκδήλωση…)
• Οι διακοπές των Χριστουγέννων συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται για νεανικά.
• Κοντά στο Πάσχα θα μπορούν να οριστικοποιηθούν οι δηλώσεις συμμετοχής στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό.
• Οι μεταγραφές έρχονται τον Μάιο-Ιούνιο, όταν κάθε σωματείο ξέρει ακριβώς τις ανάγκες του για το επερχόμενο Πανελλήνιο Διασυλλογικό.
• Η αγωνιστική περίοδος θα κλείνει με τα Πανελλήνια Νεανικά.

Τα όρια ηλικιών δεν μεταβάλλονται και θα συμπληρώνονται την 1η Ιανουαρίου, όπως σήμερα.

Για ιστορικούς λόγους και αρχειακή συμβατότητα, τα πρωταθλήματα μπορεί να συνεχίσουν να αναφέρονται στο έτος λήξης τους (δηλ. το πρωτάθλημα της περιόδου 2014-2015 μπορεί να συνεχίσει να λέγεται «πρωτάθλημα 2015»).

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.

Πρόταση «Διασυλλογικά 2012+»: ε. Τεχνικό μέρος

1) Πανελλήνιο Διασυλλογικό

Μου φαίνεται αναμφισβήτητο ότι το καλύτερο σύστημα για τη διεξαγωγή του Πανελλήνιου Διασυλλογικού είναι το ελβετικό. Στην προοπτική μάλιστα να εξελιχτεί το τουρνουά αυτό σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, σε μια μεγάλη σκακιστική γιορτή, μια μικρή σκακιστική Ολυμπιάδα, θα πρέπει να διεξάγεται σε εννέα αγωνιστικές και μάλιστα, χωρίς διπλό γύρο.

Παράλληλα, μου φαίνεται λογικό, ότι σε πρωταθλήματα όπου θα υπάρχει μεγάλη συμμετοχή ομάδων εκτός συναγωνισμού (κυρίως σε ψηλές θέσεις), να επιβεβαιώνονται οι κατατάξεις στην κορυφή με κάποια μορφή final-4 ή final-8.

2) Τελική (συνολική) κατάταξη

Η μέθοδος είναι ιδιαίτερα απλή. Όποιος σύλλογος συμμετέχει με περισσότερες από μία ομάδες, μετράει η καλύτερη στη τελική κατάταξη. Από την τελική κατάταξη κάθε επιμέρους τουρνουά (Κύπελλο, Μικτό Νεανικό, Γυναικείο) αφαιρούνται οι ομάδες που δεν υπολογίζονται στην κατάταξη και αθροίζεται η θέση που έχει καταλάβει κάθε σύλλογος σε καθένα από τα τρία τουρνουά. Όποιος έχει το μικρότερο άθροισμα είναι πρώτος. Όπου υπάρχει ισοβαθμία στο άθροισμα, κερδίζει όποιος προηγείται των άλλων σε δύο από τα τρία επιμέρους τουρνουά. Σε πολλαπλή ισοβαθμία προηγείται η καλύτερη θέση στο Κύπελλο και ακολουθεί η καλύτερη θέση στο Μικτό Νεανικό. Όποιος σύλλογος δεν έχει συμμετάσχει σε ένα τουρνουά δεν μπαίνει στη συνολική κατάταξη.

3) Περιφερειακά διασυλλογικά

Το ελβετικό εξακολουθεί να παραμένει το καλύτερο σύστημα, αφενός επειδή διευκολύνει τη συμμετοχή δεύτερων ομάδων και αφετέρου επειδή αποφεύγονται διάφορα μπαράζ που θα είναι απαραίτητα σε συστήματα πυραμίδας. Όμως, ένα περιφερειακό πρωτάθλημα μπορεί, συνήθως για οικονομικούς λόγους, να πρέπει να οργανωθεί σε τοπικούς υποομίλους και να ολοκληρωθεί με μια φάση μπαράζ.

Οποιοδήποτε άλλο σύστημα επιλεγεί επειδή διευκολύνει τις τοπικές συνθήκες, η απόφαση θα πρέπει να είναι σε συνεργασία με την ΕΣΟ ώστε να διασφαλίζονται οι τρεις απαιτήσεις του συνολικού συστήματος:

α) Η καλύτερη επιμέρους ομάδα θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αναδειχθεί κυπελλούχος, πρωταθλήτρια εφήβων ή πρωταθλήτρια γυναικών της περιφέρειας. Παράδειγμα: Η καλύτερη ομάδα εφήβων της περιφέρειας ανήκει σε έναν σύλλογο που δεν ασχολείται με τίποτε άλλο και επομένως, ανήκει στην Β’ Περιφερειακή Κατηγορία. Αν η περιφέρεια έχει επιλέξει πυραμιδική δομή, θα πρέπει να υπάρχει φάση μπαράζ όπου θα συμμετέχουν όλες οι πρωταθλήτριες εφήβων της πυραμίδας.

β) Η συνολικά καλύτερη ομάδα θα έχει τη δυνατότητα να αναδειχθεί πρωταθλήτρια της περιφέρειας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχουν αντίστοιχες διαδικασίες όπου θα συμμετέχουν οι πρωταθλήτριες όλων των βαθμίδων της πυραμίδας.

γ) Ανάλογα θα πρέπει να ισχύουν αν η κατανομή σε ομίλους δεν είναι κατακόρυφη (πυραμιδική) αλλά οριζόντια (τοπική).

δ) Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να έχει προβλεφτεί και διαδικασία συνολικής κατάταξης των ομάδων της περιφέρειας ώστε να αποφεύγονται, ανάμεσα σε άλλα, οι αδικίες στις επιδοτήσεις.

Το νέο αγωνιστικό πρόγραμμα πάντως, θα διαθέτει αρκετές ημερομηνίες για τέτοιες διαδικασίες μπαράζ.

4) Περιφέρειες

Το σύστημα, ουσιαστικά, δεν επηρεάζεται σημαντικά από τον αριθμό των περιφερειών όπου θα γίνονται πρωταθλήματα. Πιθανώς θα είναι χρήσιμο να οργανωθούν μελλοντικά τα πρωταθλήματα σύμφωνα με τις επτά νέες κρατικές περιφέρειες, αλλά θα πρέπει να υπάρχει και κατανόηση π.χ. στο γεγονός ότι τα Κύθηρα μπορεί να είναι προτιμότερο να αγωνιστούν στο Αιγαίο και η Ζάκυνθος στον όμιλο της Ηλείας.

Πρέπει να επισημανθεί ότι ο μικρότερος αριθμός περιφερειών μπορεί μεν να μειώνει τον αριθμό των ομάδων που έχουν δικαίωμα για επιδότηση από την τελική τους κατάταξη στα περιφερειακά πρωταθλήματα, αλλά αυξάνει το κόστος των τοπικών μπαράζ. Η βέλτιστη λύση εδώ δεν είναι εύκολη, κυρίως επειδή δεν είναι παγιωμένος ο αριθμός και η δυναμικότητα των ομάδων στις ευρείες περιφέρειες.

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.

Πρόταση «Διασυλλογικά 2012+»: στ. Οικονομικά

1) Συμμετοχή στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό

Ελεύθερη για κάθε ελληνικό σύλλογο, με μία ή περισσότερες ομάδες, στο ένα, τα δύο, ή και τα τρία τουρνουά. Θα αρκεί να αναλάβουν τα έξοδα της συμμετοχής τους, είτε στις εγκαταστάσεις της διοργάνωσης με τις ειδικές τιμές, είτε, για κατοίκους της περιοχής όπου γίνονται οι αγώνες, με την καταβολή ανάλογου παραβόλου συμμετοχής για κάθε συμμετέχοντα αθλητή.

2) Επιδότηση συμμετοχής

Επιδότηση συμμετοχής θα μπορεί να υπάρχει για το επόμενο Πανελλήνιο Διασυλλογικό σε μια σειρά συλλόγων ανάλογα με τις επιδόσεις τους στα οικεία Περιφερειακά πρωταθλήματα. Δικαίωμα επιδότησης έχουν κατά σειρά:

2α) Οι πρωταθλητές σύλλογοι Μικτού Νεανικού και Γυναικείου της περιφέρειας:

2αα) Οδοιπορικά ομάδων και των τριών τουρνουά και 2αβ) Διαμονή/διατροφή για την τετραμελή πρωταθλήτρια ομάδα.

2β) Οι πρωταθλήτριες στη γενική κατάταξη κάθε περιφέρειας: Οδοιπορικά

2γ) Επιπλέον, από κάθε περιφέρεια, με βάση τη συνολική κατάταξη του πρωταθλήματός της, τόσοι σύλλογοι όσες ομάδες της περιφέρειας κατατάχτηκαν στην Α’ Εθνική στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό: Οδοιπορικά
2δ) Επιπλέον από κάθε περιφέρεια, με βάση τη συνολική κατάταξη του πρωταθλήματός της, τόσοι σύλλογοι όσοι ορίζονται από το ΔΣ της ΕΣΟ με βάση την αναλογικότητα των συμμετοχών στα περιφερειακά πρωταθλήματα: Οδοιπορικά

Τα συνολικά ποσά επιδότησης θα αθροίζονται και αν οι διαθέσιμοι πόροι δεν αρκούν, κατανέμονται αναλογικά. Με άλλα λόγια, η συνολική διαχείριση των διασυλλογικών θα πρέπει να αφήνει μηδενικό αποτέλεσμα.

3) Συμμετοχή στο Περιφερειακό Διασυλλογικό

Ελεύθερη για κάθε ελληνικό σύλλογο στην οικεία περιφέρειά του, με μία ή περισσότερες ομάδες, στο ένα, τα δύο, ή και τα τρία τουρνουά. Ο διοργανωτής (περιφερειακή ένωση, συντονιστική επιτροπή κ.τ.τ.) θα έχει πάντως το δικαίωμα να ζητήσει την καταβολή παραβόλου με το οποίο θα καλύπτονται μόνο λειτουργικές ανάγκες της διοργάνωσης (διαιτησία, αξιολόγηση, προβληματικές συμμετοχές).

4) Επιδότηση συμμετοχής στο Περιφερειακό Διασυλλογικό

Ο διοργανωτής θα πρέπει επίσης να προβλέπει διαδικασίες και να βρίσκει πόρους για την επιδότηση συμμετοχών που είναι προβληματικές από την άποψη απόστασης κλπ εξόδων συμμετοχής.

5) Πόροι των διασυλλογικών πρωταθλημάτων

Για τα διασυλλογικά πρωταθλήματα συγκεντρώνονται πόροι από τις εξής πηγές:

α) Κεντρική επιχορήγηση από την Πολιτεία
β) Χορηγίες, διαφημίσεις και ποσοστό από χορηγικά δικαιώματα συλλόγων
γ) Ποσοστό 10% από την τιμή φιλοξενίας στα ξενοδοχεία
δ) Αξιοποίηση των τυχόν δωρεάν παραχωρούμενων δωματίων
ε) Παράβολο συμμετοχής όσων δεν φιλοξενούνται στα ξενοδοχεία
στ) Παράβολα αλλοδαπών αθλητών που δεν είναι μόνιμοι και νόμιμοι κάτοικοι εσωτερικού για συμμετοχή σε ελληνικές ομάδες
κ.ά.

Για να δείτε όλα τα άρθρα που ανήκουν σε αυτή τη δημοσίευση, πατήστε εδώ.