Μαχητική ισοπαλία στη Σόφια

Για δεύτερη φορά δοκίμασε ο Κάμσκι την Γκρύνφελντ με τα μαύρα —και αυτή τη φορά προκάλεσε ο ίδιος τις περιπλοκές και είδε τον Τοπάλοβ να καταναλώνει χρόνο στο ρολόι του. Στη θέση του διαγράμματος τα μαύρα έπαιξαν Qxc7 και θυσίασαν ένα πιόνι για να μπουν δυναμικά στο παιχνίδι. Ο Τοπάλοβ απέκρουσε το μαύρο αντιπαιχνίδι και έφτασε σε ένα φινάλε όπου οι δύο αντίπαλοι έπαιξαν με ακρίβεια και συμφώνησαν με επανάληψη κινήσεων την ισοπαλία στην 37η κίνηση, πριν από τον πρώτο έλεγχο χρόνου (πηγή: Chessdom).

Ολόκληρη η παρτίδα:

Τοπάλοβ-Κάμσκι, Ματς (3), Σόφια 2009, Ινδική Γκρύνφελντ

1.d4 Nf6 2.c4 g6 3.Nc3 d5 4.Qb3 dxc4 5.Qxc4 Bg7 6.e4 O-O 7.Be2 a6 8.Bf4 b5 9.Qxc7 Qxc7 10.Bxc7 b4 11.Na4 Nc6 12.d5 Nd4 13.Bd3 Bd7 14.Nb6 Bb5 15.Be5 Nxe4 16.Bxg7 Kxg7 17.Bxe4 Rab8 18.O-O-O Nf5 19.Bxf5 gxf5 20.d6 Rxb6 21.dxe7 Re8 22.Nf3 Rxe7 23.Nd4 Bd7 24.Rhe1 Rxe1 25.Rxe1 Rh6 26.Re7 Rd6 27.Ne2 Kf6 28.Re3 Ba4 29.b3 Bc6 30.Nf4 a5 31.g3 Be4 32.f3 Bc6 33.h4 Rd4 34.Kc2 Bb5 35.Nh5+ Kg6 36.Nf4+ Kf6 37.Nh5+ ½-½

Τα ελληνικά έλο και το παρασιτικό αδελφάκι τους

Η κανονική κατανομή, το θεμέλιο του συστήματος έλο ( από την αγγλική Wikipedia)

Περιεχόμενα

1. Εισαγωγή

2. Στοιχεία

3. Παρατηρήσεις

4. Δια ταύτα

Τα τελευταία χρόνια αρθρογράφησα συχνά (και σε αυτό εδώ το ιστολόγιο) αλλά και εισηγήθηκα στο ΔΣ της ΕΣΟ για την ανάγκη να υπάρξει σοβαρή παρέμβαση στο σύστημα των ελληνικών βαθμών αξιολόγησης. Πίστευα (μάλλον αφελώς κατά πως φαίνεται) ότι με δεδομένη την όποια πείρα μου στο θέμα, θα αρκούσε η «γκρίνια» μου για να κινητοποιηθεί όποιος θα έπρεπε να κινητοποιηθεί. Δυστυχώς, οι αντιδράσεις που συνάντησα (και συναντώ ακόμη) ξεκινούν από την αδιαφορία και, περνώντας από την απροθυμία και την ενόχληση, φτάνουν μέχρι μια ανεξήγητη, δύσκολα συγκαλυπτόμενη εχθρότητα.

Είπα λοιπόν να θυμηθώ τα φοιτητικά μου χρόνια (από τότε έχω να κάνω ασκήσεις στατιστικής..) και να κάνω μια περιπτωσιακή μελέτη (case study στα καθ’ ημάς) για να [απo]δείξω αυτό που εμένα μου αρκούσε ότι διαισθανόμουν. Για τη μελέτη χρησιμοποίησα τους διεθνείς βαθμούς αξιολόγησης («έλο» θα τα λέω συχνά) που δημοσίευσε η παγκόσμια σκακιστική ομοσπονδία, FIDE, φέτος τον Ιανουάριο 2009 για τους Έλληνες σκακιστές, καθώς και τους εθνικούς βαθμούς αξιολόγησης που δημοσίευσε λίγες ημέρες αργότερα η ελληνική σκακιστική ομοσπονδία, η ΕΣΟ. Πήρα και τα δύο δείγματα από τους σχετικούς ιστότοπους. Το πλήθος των σκακιστών και στα δύο δείγματα είναι αρκετά μεγάλο –και αρκετά ανομοιογενές. Από τη στιγμή όμως που ήθελα να κάνω περισσότερο ποιοτική παρά ποσοτική μελέτη, ήταν νομίζω αρκετό.

1. Εισαγωγή  —Οι προϋποθέσεις για τη μελέτη:

Αυτό που ήθελα ήταν να διασφαλίσω με κάποιον τρόπο ότι θα εξετάσω βαθμούς αξιολόγησης που θα είναι «φρέσκοι», από ενεργούς σκακιστές. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με συγκριτική μελέτη προηγούμενων πινάκων, αφενός όμως πίστευα ότι ακόμη και το φωτογραφικό στιγμιότυπο του Ιανουαρίου θα ήταν αρκετό για να δείξει το πρόβλημα και αφετέρου, πολύ πεζά, απλώς δεν είχα τα σχετικά στοιχεία στη διάθεσή μου.

Έτσι έθεσα τις εξής προϋποθέσεις:

• Για τους διεθνείς βαθμούς (που δημοσιεύονται με μικρότερη χρονική περιοδικότητα) εξέτασα όσους είχαν έστω και μια αξιολογημένη παρτίδα.

• Για τα εθνικά έλο αντίθετα (που έχουν εξάμηνη περιοδικότητα) εξέτασα όσους είχαν τουλάχιστον οκτώ αξιολογημένες παρτίδες (επτά είναι σήμερα το πιο συνηθισμένο τουρνουά, άρα τουλάχιστον ένα πλήρες αξιολογημένο τουρνουά συν μια παρτίδα).

Επίσης αποφάσισα στη συγκέντρωση των στοιχείων από τον εθνικό πίνακα να αρχίσω από το 1100 επειδή τα εθνικά έλο «κόβονται» (δεν δημοσιεύονται) από το 1005 και κάτω, ενώ μεταξύ 1000 και 1100 υπάρχουν δημοσιευμένοι και πολλοί «βαθμοί δραστηριότητας» (ανάλογα με τον αριθμό παιγμένων παρτίδων) –που ενώ μοιάζουν, δεν έχουν σχέση με τους βαθμούς αξιολόγησης και απλώς περιπλέκουν την κατανόηση των πραγμάτων.

Αφού διαπίστωσα ότι με την επιλογή αυτή είχα και πληθικά παρεμφερές δείγμα στο κοινό διάστημα εθνικών-διεθνών έλο 1400-2600, άρχισα την αξιολόγησή τους.

Η λυδία λίθος για την εξέταση της αξιοπιστίας του συστήματος είναι βέβαια ο βαθμός που προσεγγίζει την κανονική κατανομή, το θεμέλιο του συστήματος αξιολόγησης του καθηγητή Έλο (εικόνα στην αρχή του άρθρου).

Η κανονική («κωδωνοειδής») κατανομή, την οποία συναντούμε πολύ συχνά κατά τη στατιστική παρακολούθηση φυσικών φαινομένων, χαρακτηρίζεται από το ότι αριστερά και δεξιά της μέσης τιμής της, σε απόσταση μίας τυπικής απόκλισης (που έχει οριστεί από τον Έλο στους 200 βαθμούς αξιολόγησης) βρίσκεται το 68,2% του συνολικού πληθυσμού του δείγματος, ενώ σε απόσταση δύο τυπικών αποκλίσεων έχει προστεθεί άλλο ένα 27,2%, φτάνοντας συνολικά στο 95,4% του πληθυσμού.

Με άλλα λόγια, το 95% των σκακιστών θα (πρέπει να) βρίσκονται στους συν/πλην 400 βαθμούς απόσταση από τη μέση τιμή.

2. Στοιχεία:

Πατήστε εδώ για να συνεχίσετε

Σελίδες: 1 2 3 4